Helaas

Deze maand waren wij hier al weer 6 jaar, de tijd gaat snel. Heel veel gebeurd in deze 6 jaar, mooie momenten, dingen, van alles, zoveel gezien en zoveel gedaan en gebeurd. Ik ben eigenlijk altijd heel eerlijk geweest in mijn blog en zal dat nu ook zijn. Dit wordt voorlopig mijn laatste blog. Tuurlijk heb ik wel eens dingen achterwege gelaten, je legt niet je hele ziel en zaligheid bloot. Maar ik ben altijd vrij open geweest, behalve het laatste jaar. Ik schreef al eerder eens dat overal is wel eens wat. En een blog schrijven is heel makkelijk en je kunt je leven ook geweldig laten lijken. Je laat mensen wel naar binnen kijken…dat denkt iedereen…maar toch eigenlijk niet.

Misschien tot sommige mensen hun verbazing, sommige wisten er al van en sommige zullen zeggen…ja nou dat zagen we wel aankomen…of dat kon toch ook niet anders. Wij hebben even meer dan 3 weken terug besloten om voor nu uit elkaar te gaan. Het hoe en waarom is niet van belang. En voor er allerlei roddels ontstaan. Nee, er is geen ander in het spel. Nee, we hebben geen laaiende ruzie. En nee, we hebben geen idee wat er nu verder gaat gebeuren. Dit zijn zaken die wij zelf moeten regelen en bepalen. Het eerste en van grootste belang zijn nu onze kinderen. Daarnaast zal het stapje voor stapje gaan. Eerlijker dan dit kan ik nu niet zijn. We zitten in een ander land zonder familie, met gelukkig allebei een baan. Maar gelukkig evengoed ook de steun van ver en dichtbij! We zullen een weg moeten vinden en nee we weten niet of deze weg weer naar NL. zal leiden. Waar onze weg uberhaubt naar zal leiden… Wat ik al schreef, stapje voor stapje. Er zijn goede dagen en rot dagen en zo simpel is het.

Bedankt allemaal dat jullie ons al deze jaren hebben gevolgd.

lekker weg geweest

 

Vorige week heb ik met de kinderen een heerlijke road trip gemaakt, het was super gezellig met z’n 3tjes en we hebben in een paar dagen tijd veel gedaan. Dinsdags moest ik nog werken, maar was om half 3 klaar. Had alles al gepakt en klaar staan en om 3 uur reden we weg. Even gestopt in Kamloops om hoi te zeggen tegen Olaf en m’n nieuwe telefoontje op te halen. Want ja ja het is dan toch eindelijk gebeurd… ik ben deze eeuw binnen gestapt en heb een mobieltje met allemaal toeters en bellen erop! Vandaar naar Kelowna gereden voor ons 1e hotel. De kinderen hadden 1 eis, er moest een zwembad zijn en jawel die was er. Mooi even zwemmen en pizza op de kamer voor het avond eten. Volgende dag via Rock Creek, Beaverdell naar Greenwood. En we hadden tot Greenwood de pech dat het hoosde en onweerde als een gek. Dat is ook de route die Olaf veel rijdt als hij naar Castlegar gaat en dat was onze eindbestemming voor die dag. Ik wilde de kinderen het laten zien zodat ze een beetje een idee hebben waar hij rijdt. In Greenwood even stoppen voor een bakkie en het is zo’n leuk dorpje. Daarna even gestopt in Grand Forks en even rond gelopen, ook leuk met het oude centrum met allemaal hanging baskets. Gelukkig was het toen al warm genoeg dat we konden stoppen in Christina Lake om te zwemmen. We waren er net en toen kwam er een gezin met kinderen van de zelfde leeftijd. Binnen 30 seconden hadden ze van elkaar door dat ze allemaal NLs spraken. Helemaal super dus. En ik zat mooi met de ouders te praten, zij waren op vakantie met een grote bus camper. Uiteindelijk sliepen we in Castlegar en jawel met zwembad, eerst nog meer zwemmen (kregen ze geen genoeg van deze dagen) wat eten bij de Boston Pizza en wie waren daar…jawel het zelfde gezin. En jawel…daarna nog meer zwemmen.

 

Na het ontbijt zijn we weer inde auto gestapt en ik kan niet anders zeggen dat de kinderen super hielpen met de boel weer bij elkaar te krijgen en mee te nemen. We zijn maar 1 ding vergeten en dat was Piet z’n Axe shampoo… dan maar geen meiden achter ‘m aan. Onderweg richting Nelson zijn we meerdere keren gestopt. Eerst bij de Suspension Bridge en bij een aantal dammen. In totaal zijn er wel 7 op die weg, maar niet allemaal even goed zichtbaar. Eerst in Nelson plekkie zoeken om te staan en daarna even door het plaatsje gelopen, erg leuk plekkie!! En wie komen we daar tegen, jawel dezelfde familie!! Wij eerst nog even heerlijk lunchen op een terras en onze ober antwoordde in het NLs. Ik had dat niet eens door, ik vroeg om Mayo (zoo NLs) en hij zei dus oook ja dat kan, Nederlanders zeker. En liep weg. Piet merkte het wel. En jawel het was zo, boom lange jongen en verhuisd op z’n 7e naar Canada. Toen richting het trammetje die ons naar het strand zou brengen om jawel al weer te zwemmen. Leuk!! dat trammetje en wat ziet Piet, de bel komt uit NL. Eenmaal op het strand (wat nu afgesproken was) zagen we de fam. Bakker weer. Piet mooi voetballen en zwemmen met Brian en Saar zwemmen en gymen met Demi. Het klikte super tussen de kinderen.

Terug weer met het trammetje en naar Creston gereden. Ik had verder onderweg geen plek om te slapen geregeld, had zo iets van we vinden wel wat en dat was ook zo. Creston heeft een mooie vallei en is ook weer een leuk dorpje. We vonden een moteltje met 2 slaapkamers, keukentje en huiskamertje, wat een luxe! OO en natuurlijk zwembad! Lekker wat gehaald om daar ’s avonds en ’s morgens wat te eten, allemaal weer blij! En het weer heeft inderdaad de rest van de dagen heerlijk mee gezeten, 30+.

Vrijdagochtend zijn we naar Fort Steele gereden, een goudzoekers plaatsje, nederzetting van de 19e eeuw. Het was dik 32gr. , maar ik heb de hele dag de kinderen niet gehoord. Ze vonden het onwijs leuk en genoten volop en vroegen volop dingen. We begonnen met een kleine stoomtrein rit en daarna door het dorp. En natuurlijk op zo’n warme dag hoort ijs. Ze waren allebei zo slim op om 2 scheppen te vragen…dat waren er dus eigenlijk 4… ik vroeg maar zelf om 1! Toen we daar waren was er een bruiloft gaande, mooie plek omdat te doen. 1 van de agenten die hier woonde en nu naar Kimberly was verhuisd, was daar ooit ook getrouwd. Achteraf had hij wel met ons willen afspreken daar, jammer dat we daar te laat achter kwamen. Sorry Anja volgende keer stoppen we ook weer bij jullie en net als bij alle andere onderweg. Zag wel het bordje Okotoks, maar geen tijd om te stoppen en Calgary hetzelfde…

     

Vanuit Fort Steele naar Fernie gereden. Vanaf Fort Steele kun je echt al de Rockies zien en Fernie ligt er midden in. Echt een ski oord, natuurlijk weer zwemmen na het eten en nadat we even door het dorpje hadden gelopen. Nog een leuk jurkje gevonden, wat ik dan ook gelijk op de bruiloft droeg. Piet kan zo allemachtig eten en een rare gewoon een mega boord calamari zitten eten…maf joch. Maar mochten we denken dat wij alleen zoveel muggen hebben, echt niet. Overal onderweg waren er genoeg in de avond. Overdag is het overal (hier ook) te warm. Helaas hebben we dit jaar wel een mega wespen plaag en heeft Olaf al tig nesten weg gespoten, zelfs 1 zo groot als een basketbal!

Zaterdagochtend een beetje optijd richting Lethbridge. Dwars door de Rockies, even gestopt in Sparwood. Ooit toen Piet 7 maanden was zijn we hier ook geweest en zat Piet in hetzelfde wiel, hij is nu wat groter! En gestopt bij Frank’s Slide, hier kwam een hele bergwand naar beneden. Langs de foothills en het “vlakke” land naar Lethbridge, waar de bruiloft van Johan Schermer was met zijn Karen. Eerst even langs de NLse winkel die recht tegenover ons hotel zat. Echt onwijs geshopt… en oo wat lekker. Gewone lemonade, spekkies, drop, hagelslag, ontbijtkoek, vlokken, normale mie en kruiden en satesaus… ooo zoo lekker allemaal. We hadden nog een beetje tijd en zo konden de kinderen alvast nog even zwemmen…tuurlijk!! Wat ze ook nog na de bruiloft deden! Allemaal netjes en naar de golfcourse waar het was. Johan is ooit via H&R transport Canada binnen gekomen, zoals vele andere. Een aantal van zijn oud collega’s waren er ook, ook een stel uit Heerhugowaard. Leuk zitten teuten. En natuurlijk met moeder Schermer en zus Sylvia. De trouwauto was Johan’s vrachtwagen van Walter en leuk dat hij het vliegtuigje van Stichting Hoogvliegers voor bij het raam heeft. En leuk detail de klompjes onder de kaarsen. Ook als cadeautje, het NLse detail, vandaar ook mijn oranje sjaal op m’n hoed.

Na alles dus nogmaals zwemmen en ik genieten van de super mooie zons ondergang.  Zondag ochtend vroeg uit de veren. Eerst ontbijten en gaan met die banaan. Het was volgens google 10.5 uur terug rijden via Banff-Jasper. Ik had nog nooit zo’n afstand in 1 keer zelf gedaan..dus zag er wel een beetje tegenop. Maar ja, moest maandag weer werken en de kinderen zwemlessen. Tot Calgary kon ik aardig door kachelen. Even gestopt om te tanken, lunchen en benen strekken in Lake Louise, toen via de Ice field Parkway en weer even gestopt bij Mount Robson en om 17.45 waren we thuis. 10uur en 45 min. later…wat een super trucker ben ik toch…hahahahah…oke en mijn rechter voet is soms wat zwaar. En zeker vanaf Valemount kon ik weer lekker door kachelen. Niet dat ik graag naar huis wilde, maar ja zo is ’t gewoon. Echt een heerlijke week met de kinderen gehad, ze waren super lief, veel gelachen en heerlijk relaxted.

 

Maar ja dan is er gewoon weer het echte leven, werken en de kinderen zijn dus weer begonnen aan zwemlessen. Vandaag is de 1e dag sinds weken dat het wat afgekoeld is en er wolken hangen. Echte donkere wolken, helaas komt gelijk mijn angst voor brand weer boven drijven, het is bijna augustus (brandmaand) en het is droog! Gister met z’n allen nog lekker wezen golfen, dit keer op de baan in het dorp. Die zijn ze helemaal aan het opknappen. Olaf is vandaag weer te werk gegaan en ik moet nog 1 volle week en dan ben ik hopelijk vrij voor even. OO en we hadden nog visite vrijdag avond!! De familie Bakker die we meerdere keren onderweg zijn tegengekomen kwamen een bakkie halen. Brian is verslaafd aan Ice Road truckers en nou is toch Piet’s vader een Ice Road trucker… super leuk natuurlijk. Mooi aangezeten en de kinderen weer lekker gespeeld!

oppas

Nu ik niet meer vanuit huis werk en 5 dagen bij de bank werk vliegen de weken voorbij. Ik moet zelfs helemaal denken wat we de afgelopen 2 weken hebben gedaan, naast werken dan…. Wat ik wel weet is dat de kinderen vrij hadden en ik gelijk de 1e dag al een probleem met oppassen had. En dat is nog een keer deze week gebeurd. Gelukkig was Judy daar om mij te helpen. Pff… het is niets, maar iedereen gaat hier camperen, weg en zoveel andere dingen. En als dan je oppas afzegt is het wel eens even zeuren. Ik heb een paar meiden en Dylan hier achter de hand. Sarah mocht afgelopen week ook lekker een hele dag bij een vriendinnetje en Piet naar een vriendje… al was het dit keer voor Piet wat lastiger om wat te vinden. Meestal is dat andersom! Maar goed, komt meestal wel weer op z’n pootjes terecht.

En mazzel dat Olaf nu doordeweeks zijn vrije dagen heeft, althans qua oppas dan… We zijn nog wel een keertje wezen golfen voor ik te werk moest. Soms begin ik pas later op de dag en Olaf is nog met Piet alleen geweest. Tja en verder, heerlijk warm weer gehad, laatste paar dagen iets minder..is ook oke hoor. Maar wel met onwijze onweer, hagel en regen!! Denk dat we vandaag nog wel even naar het meer gaan. Ondanks de regen van de week (niet de dag met onweer) ben ik ’s avonds wezen zwemmen met een aantal meiden. Voor iemand die altijd zwom in haar jeugd, moet ik nu echt weer even wennen. We proberen een paar keer per week naar het eiland in Dutch lake te zwemmen, voor rennen is het eigenlijk gewoon te warm en dit is ook een zeer goede training. Alleen m’n schouder is het er minder mee eens, jammer dan! Nu ben ik ook druk aan het pakken, ga er een paar daagjes tussen uit. Zaterdag is de bruiloft van Johan en we zakken rustig richting Lethbridge.

Afgelopen week ook nog slecht nieuws gehoord en dan besef je soms weer hoe ver weg we wonen. Niet alleen bij slecht nieuws besef je dat, ook bij goed nieuws of bepaalde gebeurtenissen. Zoals Inge en Roys bruiloft feestje vorig weekend. Maar zo zijn er afgelopen jaren wel meer dingen geweest. Dat is zeker een keerzijde van emigeren, dingen missen  waar je bij had willen zijn of voor had terug willen gaan. Ook al denk je hier over na van te voren, je weet pas hoe het voelt als je er daadwerkelijk mee geconfronteerd wordt. Maar om daar voor terug te gaan… nee… De heimwee is heel sterk geweest, maar nu niet meer.

OO ja weet nog wat ik meer gedaan heb. Schoongemaakt, super schoon en opgeruimd. we kregen kijkers voor het huis.. helaas niets geworden. We hadden ook al mensen voor het andere huis gehad, ook niets geworden. Ach ja, geduld zullen we maar zeggen! Nu krijgen we vaak de vraag en dan… nou geen idee. Plannen maken gaat niet echt als je niet verkoopt en dan zien we het dan wel weer. Zo was het even voor nu, volgende keer zal ik wel genoeg foto’s van onze trip hebben. Nu alleen een paar.

Trots!!!

Hoe trots kun je als ouders zijn!! Wij zijn natuurlijk zoals elke ouder trots op onze kinderen, maar Piet heeft nu toch wel iets heel bijzonders behaald. Lopen naast onze schoenen van trots!! Piet heeft samen met zijn (beste) vriend Soli de Justin Frye award gewonnen. Deze award is in memorium van de 10 jarige jongen Justin opgericht. De award gaat elk jaar sindsdien naar een grade 4/5 (groep 6/7) leerling die een goede leerling is, niet alleen qua cijfers, maar ook zich inzet voor anderen, zich goed gedraagd, actief is, een soort voorbeeld functie voor anderen is. Dit jaar waren dat Piet en Soli en deze moeder hield het niet helemaal droog tijdens de uitreiking… ben ook zo’n emo-doos! En Piet kreeg nog een award voor de young artist en was genomineerd voor best-academic. Maar ze krijgen maar 1 grote award per keer… en deze is echt een eer!! Een aanral kinderen die er al opstonden zijn inderdaad ook voorbeeld functies, ben er trots op (ja ha alweer) dat Piet in dit rijtje erbij mag staan! En inderdaad z’n rapport was weer super, ook die van Saar! Sarah her exemplary behaviour, excellent social skills have made her a joy to teach!! Kijk en zo doen we het dus nog niet onaardig als ouders! Misschien kan ik ze dit stukje onder hun neus schuiven als ze tieners zijn…..

Velen van jullie zullen wel iets gelezen hebben van de toestanden hier in Canada, voornamelijk Alberta en zuid-oost BC. Drama gewoonweg. 1000den mensen met water/modder in hun huizen, totale huizen verdwenen, 100.000+ zonder stroom, biljoenen schade etc. Gewoon vreselijk, totale dorpen onder water, binnenstad van Calgary. Highway 1 op 3 plaatsen weg gespoeld, bijna een week dicht geweest. Highway 3 was even dicht en dan blijft alleen de highway 5 bij ons nog over om normaal naar Alberta te kunnen komen. Dat hebben we ook goed gemerkt, zo allemachtig druk op de weg en dan ligt hier ook nog eens de snelweg open omdat ze toch echt een rotonde er in gaan maken (sukkels, maar das mijn mening). Om de snelweg op te komen was een aardige uitdaging! Maar goed, dat is niets in vergelijking met wat er gebeurd is. Het Sadle dome in Calgary helemaal onder water/modder. Maar ze willen over 2 weken de stampede door laten gaan, er wordt met man en macht gewerkt. Ook het goede komt in mensen naar boven. Ze vroegen om 600 vrijwilligers om mensen te helpen in getroffen gebieden met opruimen en 6000 verschenen. Als de burgemeester van Calgary nu voor prime-minister zou gaan…kon hij wel eens winnen! De man ging zelf niet slapen en heeft echt laten zien wat een leider behoort te doen (in mijn ogen dan). Maar de drama voor vele mensen duurt nog voort en is nog lang niet over.

En zo waar zo waar…ben ik gewoon 38 geworden afgelopen week, ouwe doos..hi hi. Ik wilde graag een feestje geven en heb dat ook gedaan. Helaas geen groot feest zoals ik wilde, een hoop konden er niet. Maar ik dacht, maakt ’t uit doe het evengoed. Aantal van de meiden met wie ik omga zijn nogal extreme sporters en deden mee aan tough mudder in Whistler. Voor wie niet weet wat dat is, een soort marathon/stormbaan door modder, klimmen over ijsbergen, rennen tussen electrode etc, zij liever dan ik, maar best stoer. Andere hadden weer andere dingen, maar evengoed een leuke avond (en volle maan), met een gezellig koppel en behoorlijk verwend!! Heb m’n eigen golfset gekregen, 2 mooie plantenbakken voor buiten en nog veel meer, echt jarig dus!

En tja..wat nog meer, de kinderen zijn dus klaar met school en het wordt voor mij nu even moeilijker. Nu moet ik oppas zoeken voor hele dagen of meerdere uren. De laatste weken heb ik nogal overgewerkt, hoop dat dat nu even minder wordt… Olaf zijn dienst is in iedergeval de komende weken voor mijn werk wel wat gunstiger, hij is door de week thuis. Helaas even niet samen vrij. Oeps is niet waar, maandag is Canada day, dus een dag extra vrij voor mij. Ben ik wel even blij om. Ik vind het werken op de bank heel leuk, maar soms zo anders dan ik gewend was. Ten eerste is het al niet in m’n moeder taal en ten 2e is het ook nog eens bank taal, hele nieuwe taal voor mij. Medisch lag me wat beter…zelfs in het engels…. Ach ja, zo blijven we leren. Olaf is helemaal verslaafd aan golfen en is van de week wel 3x geweest. 1x met Piet (Saar en ik in de zon bij het meertje bij de golfbaan), 1x met mij voor mijn werk (optijd weg dus) en alleen (verslaafd dus!). Het heeft hier trouwens ook evengoed aardig geregend hoor, wij hadden alleen de mazzel dat af en toe de zon tussendoor kwam. Met mooie regenbogen als gevolg!!

En nu eens niet een berichtje op zondag, lekker om iedereen in de war te brengen!

Vaderdag

Vandaag op vaderdag was Olaf thuis!! De kinderen hadden hem ontbijt op bed gemaakt, cadeautjes en gedichten. Echt zoals het hoort met vaderdag. En natuurlijk doen wat de vader graag doet…golfen! Heerlijk weertje, 27gr, zonnetje en heeeeellll veeeellll black flies…. grrrr…. Black flies zullen jullie denken, zwarte vliegen, wat is daar nou mis mee. Nou het zijn niet de gewone vieze stront vliegen waar jullie aandenken, maar kleine zwarte vliegjes. Net even groter dan een fruitvlieg en ze zijn ontzettend gemeen. Ze kruipen onder je haren, achter je oren, als je bril op hebt tussen het randje, randjes van sokken etc… en dan happen ze gewoon een stukje huid weg! En eerst doet het wat zeer en het jeukt voor dagen!!! Muggen hebben we ook nog steeds hoor, gelukkig krijgen we geen bulten meer als rijksdaalders, maar jeuken doen ze evengoed! Even goed wel een lekker balletje geslagen hoor!

De kinderen hoeven nog maar 8.5 dag naar school en dan hebben ze weer eens bijna 10 weken vakantie… Ik zou nog steeds willen dat ze dat beter over het jaar zouden verdelen. Al komen daar toch al meer berichten over, we wachten het af. Maar nu is dat nog niet zo. Net zoals in NL. hebben ze hier dan ook nog allerlei leuke dingen. Sportdag, tripjes weg etc. Saar had afgelopen week sportdag en Piet was met zijn klas het park ingeweest. Helaas kon ik met Piet niet mee vanwege mijn werk. Bij Saar kon ik wel even kijken, altijd leuk! En het weer was ook goed. Niet dat het hier aldoor goed is, maar koud is het zeker niet. Juni is zo wie zo onze regen periode, gelukkig niet zo erg als vorig jaar. Nu is er regen, zonneschijn, regen/stormpje … geen stroom…en weer zon. Ook uitermate goed voor de gras en onkruid groei. Maar alles is wel onwijs groen!

De voetbal is ook weer voorbij, ja het werkt hier nu eenmaal anders.. Afgelopen donderdag was de laatste avond en het was kinderen tegen de ouders. Ik deed mee tegen Piet z’n team. Pffff dat was afzien en we deden nog wel zo ons best…en we verloren!! Nu loop ik toch zeker 4 a 5 keer per week, nou ik was mooi onwijs stijf vrijdag. Das even andere koek, dat voetballen. En verder hebben we afgelopen weken gewoon gewerkt. Olaf en ik zijn er voor het eerst zonder rede eens een weekendje tussen uit geweest zonder kinderen. Sinds we hier wonen zijn we alleen een nachtje weg geweest zonder de kinderen als we het kerstfeest van z’n werk hadden. En dat is Kamloops in, feestje en er weer uit. Niet echt iets voor ons zelf. Dus we waren weg en we belanden in Kelowna, heerlijk rustig kunnen eten, zitten in de bar, gewoon ontbeten, rustig weer eens terug. Wat in een andere wereld leef je dan even…

Vorige week is Dylan geslaagd voor school en vroeg hij of ik naar z’n graduation ceremony wilde komen. Tuurlijk! En dat is hier dus allemaal officieel in toga en ja de hoeden gooien. Woordjes, uitreiken van scholarships die “gewonnen” zijn etc. Leuk om alvast een keer mee te mogen maken. Zaterdags was dan “het bal”, toen waren wij weg en heb ik ‘m niet echt in z’n pak gezien, wel op de foto. Helaas ben ik straks wel m’n oppas kwijt, Dylan past regelmatig op als ik moet werken of als er iets is. Hij was zelfs deze winter zo lief om met Sarah naar huis te rijden en droge kleding aan te laten trekken. Omdat Saar besloot tijdens een hockey wedstrijd van Piet in een berg/plas ijs water te vallen..typisch Saar, niet vreemd, maar wel lief van Dylan!

studderen

Wat kan een vrije dag dan toch productief zijn en ik heb zelfs nog uitgeslapen ook tot 9.15!! Al was ik wel even om 5 uur uit geweest toen Olaf te werk ging. Vandaag alle bedden verschoond, 5 wassen gedraaid, m’n auto van binnen maar eens onderhanden genomen (vanaf nu gaan de kinderen maar lopen), opgeruimd in huis, gezogen, tijd aan de telefoon met NL. (oke, dan kun je ook gelijk opruimen), kinderen geholpen met huiswerk, in de tuin aan de gang geweest, kwaad geworden op de muggen (ja ze zijn weer terug), beide kinderen hadden iemand te spelen..dus die ook nog verzorgd, wassen weer opgeruimd en nog meer gestudderd en gerommeld. Nu nog even wat wegstrijken en dan maar eens dom TV kijken…als er wat is. Zoveel netten, zo weinig op TV.

Ik heb geen eens foto’s gemaakt de afgelopen 2 weken!! Nu werk ik ook weer elke dag en de weekenden vliegen zo ook voorbij. Gister zijn we als echte diehards wezen golfen in de regen en een beetje zon met z’n viertjes. En s’ avonds lekker uiteten geweest. Olaf zit nu in z’n gewone shift en rijdt vooral tussen Kamloops, Castlegar en Trail op en neer en maakt gelukkig af en toe wel een paar foto’s. Ziet gewoon moose, beren en van alles en nog wat onderweg!! Ik zag onze zwarte beer ook al weer, stak over hier schuin voor het huis, net toen ik met de auto wegging.

We werken beide dus veel, verder veel werk om het huis. Het regent en de zon schijnt…nou dan groeit alles wel hoor! Koud is het niet, we zitten meestal ’s avonds dan ook gewoon op ons deck, vuurtje soms aan of een dekentje. Heerlijk genieten is dat. De kinderen hebben verjaardagsfeestjes, spelen, sporten en studderen en rommelen ook gewoon door. Ik heb meestal als ik oppas nodig heb een meisje hier in huis, net zo lekker. Kunnen ze gewoon hun gang gaan. Ze fietsen ook elke dag weer naar school, goed voor ze. Nog 4 weken en dan is het alweer vakantie!! Pfff wat gaat een jaar toch snel, ze worden veels te groot!

Piet heeft de afgelopen via school meegedaan aan track & field wedstrijden. Eerst doen ze dit met de eigen school. Piet was goed genoeg om naar Kamloops te gaan om regionaal mee te doen voor triple jump, long jump en high jump. Op de triple jump werd hij 5e en mocht daarom afgelopen woensdag samen met Soli weer naar Kamloops (Heather bracht ze) om met de districts wedstrijden mee te doen en werd hij 14e. Super trots op onze sportman!

Genieten van de natuur

 

Afgelopen 2 weken zijn we echt veel buiten geweest, heerlijk genieten van al het moois hier. We hebben gelukkig ook nog een beetje regen gehad, dat was zelfs nu al begin mei nodig!! Het brandgevaar was nu al opgelopen tot extreem!! Het staat nu na het beetje regen op hoog, overal staan dan ook al waarschuwingen vanwege open vuur. En dat al in mei, lijkt wel augustus! Maar goed, hopelijk krijgen we nog meer regen, we hebben het hard nodig, anders kon het wel eens een vreselijke zomer worden. De bosbranden zijn echt mijn grootste angst geworden sinds ik hier woon. Maar met de lente komen ook alle vogeltjes en beest(jes) weer terug. Ik kan daar zo heerlijk van genieten vanaf ons dek… behalve van die vieze meikevers…zijn mij veels te groot! Met de kinderen ben ik naar Raft Falls gelopen en het water was nu al zo hoog. Meer dan een maand eerder dan vorig jaar. Soli en Sage waren een nachtje te slapen en zij ook mee.

Olaf en ik zijn er ook met z’n tweetjes op uit geweest. We hebben eindelijk eens na bijna 6 jaar een backroad boek gekocht. We hadden wel een paar losse kaarten, maar wilden nu eens een andere kant op rijden. Dit boek staat vol met wegen die een normale toerist nooit van z’n levensdage zal zien. En je zeker nooit of te nimmer moet gaan rijden zonder kaart!! Honderden kilometers van de bewoonde wereld zonder naambordjes of wat dan ook. Deze wegen zijn vooral allemaal aangelegd voor de bosbouw. (soms toch wel roof…) Je kunt echt bijna overal komen, als je maar weet hoe. Het weer was die dag half half, eigenlijk perfect om te rijden. We zijn via Vavenby naar Adams Lake gereden en daar vandaan via Johnson Lake naar Barriere en zo weer over de gewone weg naar Clearwater. Bijna optijd terug voor de kinderen uit school kwamen. Moesten even 10 min. wachten. Gelukkig worden ze oud genoeg daarvoor!

 

En jawel, schreef ik vorige keer nog dat ik de foto’s maak met golfen…zowaar zowaar heb ik nu al 2 keer gegolft! En ik vind het nog leuk ook, nooit verwacht van mijzelf!! Nu is golfen in dit land absoluut geen straf! Zeker niet in het park, waar we nu ook maar een familie seizoens pas hebben gekocht. De kinderen vinden het daar ook heel leuk. En waarom het ook geen straf is daar… Nou, wie kan er zeggen dat net als je een bal wil afslaan, je een hoop gekraak hoort en dan geblaas en er ineens drie kleine beertjes de boom invliegen en moeder beer er achter aan. Zo onwijs gaaf!!! Gelukkig zat er een watertje tussen!! Maar wat een mooi gezicht! Puur genieten.

Dit weekend is een lang weekend en niet omdat het hier Pinkster is, maar vanwege Victoria day. En dan is er altijd de snoepparade zoals sarah het noemt…. en of er snoep was!! Heb weer voor een jaar genoeg in huis. Gelukkig bleef het aardig droog ’s avonds, hadden we een bbq en de kinderen konden daar mooi zwemmen. Super natuurlijk en gezellig. Zeker omdat er ook een vriendje van Piet was, die verhuisd was naar 100 Mile House. Mannen hadden bar lol en moeders ook! Vanaf nu ga ik weer elke dag werken, dus doordeweeks geen uitstapjes meer. Maar in de weekenden nu echt vrij, geen gasten meer. Kijken hoe deze verandering ons bevalt.

Weekendje weg

Wat leven wij toch in weelde!! Het is even over 8 uur s’avonds het is nog heerlijk boven de 20gr. De vogeltjes fluiten, de zwaluwen hebben het zeer druk, de kikkers kwaken, er lopen herten in het veld en de hummingbirds (colibrie) vliegen af en aan. Wat heerlijk toch. Vandaag zijn we alle 3 verbrand aan Dutch Lake, super heerlijk warm weer. Eindelijk weer, was nogal koud, wel mooi en droog en veel wind..wel met als gevolg dat alles al weer gort droog is. Vorige week op de Coquihalla nog 80 cm sneeuw (met alle ellende vandien) en in Castlegar brand op dezelfde dag. Raar land..of provincie eigenlijk dit!  OOO en weet je wat ook zo mooi is aan deze tijd van het jaar…nog bijna geen muggen!!!!! yeah!!!

Gister was het ook heerlijk weer, lekker in de tuin bezig geweest en Marlo kwam eten met de jongens. Lekker vuurtje, worstje, marsmallows…. en Margot, Lynda en Joanna kwamen later om Joanna haar verjaardag te vieren. Even op het laatste moment geregeld, erg gezellig veel gelachen, gepraat gegeten en gedronken. Het goede leven dus. Zo wie zo heb ik gemerkt dat ik hier hele goede meiden om mij heen heb. Donderdag heerlijk gelopen en gelachen met Marlo, Annie en Colleen toen de kinderen voetbalden. Zo zijn wij ook actief en het is zeer goed voor onze lachspieren. En de dag ervoor al met Pip aangezeten… we zouden gaan lopen…ach we leken wel van die sherry mutsen…ook weer zeer goed voor de lachspieren! Goh wat een vreselijk leven!

Donderdag op en neer met Piet en een klasgenootje naar de TRU (universiteit in Kamloops) waar hij 2 klassen mocht volgen omdat hij 1 van de winnaars was van de young artist competitie. Vrijdag lekker gewerkt en vanaf eind mei ga ik alsnog 5 dagen werken, de baan die ik eerst geweigerd had. Dit tot de 3e week van augustus en daarna weet ik het niet. 1 van mijn collega’s gaat terug het leer proces in van de RBC en dan gaat ze verhuizen. Liever heb ik deze uren niet, aangezien ze elke middag zijn en het dan altijd laat eten is en racen voor sport, huiswerk of wat dan ook. Maar goed, nu is het maar voor een maandje. In juli heb ik nog een paar dagen vrij om naar Lethbridge te gaan, Johan gaat trouwen en verder hoop ik van de zomer wat meer in de weekenden weg te kunnen. Ik twijfelde nog om de B&B te doen en nu niet meer, geen B&B  dit jaar.. geen mensen in en om het huis. Kijken hoe dat is, meer genieten van onze tijd!

Vorige week was Olaf nog jarig en de kinderen wilden hem verrassen, samen met mij een hotel uitgezocht en op z’n verjaardag namen we hem mee. (was z’n 1e dag vrij) Naar Vernon en daar als 1e golfen, het weer was mooi, maar KOUD en winderig!! Maar mocht de pret niet drukken. De kinderen en Olaf golfen en ik mag foto’s maken. Daarna naar het hotel met zwembad!! zeeeeeerrrr belangrijk.. de kinderen gelijk zwemmen! En wat nou zo mooi was, naast het zwembad was de bar en die keek zo op het bad! Even tussendoor eten en hup weer zwemmen. Echt een mini vakantie zo.

De volgende dag wist Olaf wel wat leuks in Kelowna, eerste stop bij een monster moter en monster truck +RV, bij een RV boer. De kinderen doken nog even een RV in, nou…pffff…dan moeten we eerst even een huis verkopen. Gelukkig zijn er ook betaalbare RV’s.. wel even leuk om er zo in te kijken. Daarna naar de binnen midgetgolf en spelautomaten. Kinderen helemaal door het dolle. Vandaar weer terug naar Vernon even wat eten en jawel zwemmen!! Papa ging deze keer mee en ik heb erg goed voor mijzelf gezorgd aan de kant van het zwembad!

 

Dinsdag zijn we via een binnendoor weg naar Kamloops gereden, mogen we graag doen en zo kwamen we via een andere kant Kamloops in, wat je weer een heel ander zicht op kamloops geeft. Daar weer golfen, want daar ging de trip om! een 18 hole , korte baan. Piet en Olaf deden er 18, Sarah 9 en zelfs ik heb een keertje een balletje getikt! Verder natuurlijk foto’s maken. We zijn zo heerlijk even een paar gaden weg geweest, even relaxen, waren we wel aan toe. Zo nu wel weer even genoeg getikt en grotendeels 2x ook nog…op de een of andere manier bij het opslaan raakte bijna alles weg..kon ik nog een keer…grrr… mag de pret niet drukken.

heritage fair

Zoals ik al eerder schreef, ga ik vanaf heden eens in de 2 weken tikken. Evengoed vond ik elke week wel dingen om te schrijven, maar had erg het gevoel dat ik in herhaling begon te vervallen. En zoals ik ook al eerder schreef, het leven is gewoon het leven hier. Weken vliegen ook hier voorbij. We hebben over het algemeen wel lekker weer, iets kouder dan normaal, maar met zon. We zijn in en om het huis bezig. Ik heb zelfs alweer gemaaid, met onze nieuwe grasmaaier. De oude werd ronduit gevaarlijk! De bomen worden alweer groen, de tulpen bloeien bijna, gras is mega groen, echt voorjaar dus! Heerlijk! We zitten dan ook veel buiten, genieten van het uitzicht. met van de week zelfs sensatie!! Brand bij het huis verderop, gelukkig alleen materiele schade..auto’s caravan en wat andere dingen. Niet hun huis of gewonden, brandde wel flink. Ze waren nog aan het branden (wat al niet meer mocht, mag tot de 15e) en door de wind liep het van ze af en ging het dus fout.

Olaf en Piet zijn alweer samen wezen golfen, het seizoen is bijna overal al weer begonnen. Nog niet in het park, te nat. Piet doet het bijna beter dan z’n vader, hij heeft in iedergeval aardig de slag te pakken. Piet moest voor school een project maken voor de heritage fair. Hij had Prinses Margriet gekozen, althans haar geboorte in Canada. Een mooie link tussen Nederland en Canada, het zag er super uit. Piet kan ook aardig tekenen, heeft ie niet van z’n moeder!! Maar goed, nu heeft zijn juf een tekening van hem ingestuurd en gaat hij deze straks vertegenwoordigen in Kamloops, young artist iets…. Wel stoer! Morgen ben ik weer een hele dag op school, multi-culturel day, Nederland vertegenwoordigen. En nee, ga niet op m’n klompen…misschien doe ik een oranje shirt aan.

Zou best volgende week even in NL. willen zijn met Koninginnendag, best speciaal en ik ben nu eenmaal toch best oranje gezind! Elk jaar sinds de kinderen geboren zijn maak ik een serie van hun in het voorjaar en dan bewerk ik deze om op een tegeltje te zetten. Zo heb ik er al heel wat en zie je ze dus groeien, vandaar de foto’s van de kinderen hier bij. Van de week had ik nog een spelletjesavondje met Marlo en Colleen, erg gezellig en gelachen… Dylan was onze Bob, zo makkelijk! Helaas gaat ook Colleen verhuizen, terug naar Alberta, daar is werk en hier nu eenmaal niet echt veel.Had ook nog een boekenclub avondje en ben ik mooi op de fiets gegaan, eigenlijk voor het eerst dat ik zo ’s avonds gefietst heb. Het was zo mooi met de maan, daardoor gelukkig iets minder pikke donker! En jawel de voetbal is ook weer begonnen, vind ik in iedergeval leuker dan hockey. Ik loop mooi rondjes veld met andere, mooi praten en bewegen!

  

Olaf heeft samen met 2 andere een nieuwe vrachtwagen gekregen (Mack). Hij rijdt nu een cross shift van 5 op 3 af en dan wisselen ze van vrachtwagen. De ene keer de nieuwe Mack en de andere keer, Olaf’s oude truck. Vandaag moest hij een nieuwe jongen trainen. Overwerken zal er nu minder inzitten omdat hij dus niet meer z’n eigen truck heeft. Er mochten geen vrachtwagens meer stil staan, die moesten terug naar Edmonton.

gewoon een leven..

Vaak hoor ik van mensen, wat gaaf dat jullie zijn geemigreerd. Wow… spannend en noem het maar op. Tuurlijk het is het allemaal, maar als je hier woont, dan worden dingen ook gewoon. School, sport, werken, huishouden en noem het maar op. Ja, we wonen tussen de bergen, met beren en heel veel ander wild. En dat is ook super gaaf, Maar bloembolvelden zijn ook super gaaf en een groen vlak weiland met zwart wit/koeien ook. Maar leven is het leven met alle ups en downs en grieperig, waar je ook woont. En geld moet er evengoed op de plank komen. En zo vliegen daarom hier ook gewoon de weken voorbij.

We doen evengoed andere dingen hoor, even de bank verbranden en een deel van de tuin die we nooit gebruiken. Zijn een dagje wezen rijden en hebben heerlijk genoten van het weer bij Dunn Lake, daarna tijdens de rit van de uitzichten en op de terug weg gegeten in Little Fort bij een nieuw eettentje. Park ingeweest, eieren gezocht met pasen (in de zon yeahhhhhh, niet in de sneeuw!) en studderen en rommelen rond het huis.

Olaf is thuisgeweest, moest even bijkomen, de kinderen waren super blij en nu is hij weer aan het werk. Ik werk hier en daar mijn dagen en komende woensdag geef ik weer les, ook leuk. Eigenlijk een heel gewoon leven, alleen in een ander land. Ha, maar wel al met een mooie lente en niet zo’n koude zoals we begrepen wat in NL. was. Zowel Saar als Piet kregen een award. Saar van haar klas, krijgen ze uiteindelijk allemaal. Piet won nu wel een speciale, 1 van de legion, waar hij een mooie tekening voor had gemaakt. Verder heb ik even weinig inspiratie, ik ben namelijk degene die grieperig is.